بند بندم همه چون برگ خزان می لرزد            کیست اینجا که دلم درد کشان می لرزد

بین این دشت پُر از خار چو، طفلان حرم            بیشتر قـلـبـم از این لشگـریان می لرزد

بار مگشا و مزن خیمه بدین جا که زمین            زیر سنگــی شمـشـیـر زنـان می لـرزد

خواهرت در غم این خاک چنین میسوزد            مادرت از غم این سوز چنان می لرزد

بس که بر دست عـلـمدار تو دارند نگاه            دختــرت از نظــر زخم زنان می لرزد

کیست آن مرد کمان دار که این سوی رباب            با تماشای همین تیــر و کـمان می لرزد